خرد فرسایی(آل زایمر )

خرد فرسایی(آل زایمر )
آل زایمر

شناسه و نشانه ها

گونه ای از نا هنجاریهای عملکرد مغزی است که در آن کم کم توانایی های ذهنی بیمار کاهش می یابد . کاهش ویرایی ( حافظه) از نشانه های آغازین آن است که اندک اندک آغاز می گردد و سپس پیشرفت می کند. نخست ویرایی نزدیک و پس از آن ویرایی دور بابود می شود بیمار پاسخ پرسشی را که چند دم پیش پرسیده است فراموش می کند و دوباره همان پرسش را می پرسد. بیمار وسایلش را گم می کند و نمیداند کجا گذاشته است. در خرید و پرداخت پول دچار مشکل می شود و نمیتواند حساب دارائیش را نگه دارد. بتدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز مشکل ایجاد می شود. کم کم مشکل مسیر یابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم شود. در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اطاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا می کند. بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار شود.

یکی از گرفتاری های زوال عقل بروز توهم و هذیان است. برای نمونه بیمار فکر کند همسرش به وی خیانت کرده است و یا همسایگان و پرستارش قصد آسیب رساندن و توطئه علیه وی را دارند. بیمار ممکن است به فرزندانش بدبین شود. گاهی اوقات بیمار افرادی را که نیستند می بیند مثلاً والدین فوت شده یا اقوام دیگر.

در موارد شدید بیمار برای انجام کارهای اولیه شخصی نیاز به کمک پیدا می کند و ممکن است توانایی کنترل ادرار و مدفوع را هم از دست دهد. بیمار دچار زوال عقل ممکن است در تکلم و یافتن کلمات مناسب مشکل پیدا کند و در نتیجه کم حرف و گوشه گیر شود. در موارد پیشرفته تر بیمار آگاهیش را نسبت به بیماری از دست داده و نمیداند دچار ناتوانی در انجام برخی کارها است و ممکن است کارهای خطر ساز انجام دهد. بتدریج ممکن است توانایی حرکتی بیمار هم دستخوش آسیب شده و مکرراً تعادلش را از دست داده زمین بخورد.


این بیماری علاج‌ناپذیر را اولین بار روانپزشک آلمانی به نام اَلویز آلزایمر در سال ۱۹۰۶ میلادی معرفی کرد. غالباً این بیماری در افراد بالای ۶۵سال بروز می‌یابد؛ گر چه آلزایمر زودرس (با شیوع کمتر) ممکن است زودتر از این سن رخ دهد. در سال ۲۰۰۶ میلادی ۲۶.۶ میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا بودند و پیش‌بینی می‌شود که در سال ۲۰۵۰ میلادی از هر ۸۵ نفر یک مبتلا به آلزایمر وجود داشته باشد.روز جهانی آلزایمر: همه ساله روز ۲۱ سپتامبر یا ٣٠ شهریور به مناسبت روز جهانی آلزایمر در دنیا مراسم و همایش‌های مختلف برگزار می‌شود. شعار سال ۲۰۰۸ این روز (No time to lose) است، به این معنی که زمانی برای تلف کردن نداریم.


علت شناسی:

این بیماری به علت فرسایش و چرو کیدگی پیوندها ی سلوهای مغزی و فرسودگی د نرونها و ایجاد خرده ریزه های عصبی بنام Neuritic plaques و تشکیل اجسام آمیلوییدی می باشد
ماده ی مهم استیل کولین در نرونهای مغزی کم می شود

میزان زیاد انسولین را نیز در ایجاد یا پیشرفت آن متهم دانسته اند



درمان :
در حال حاضر درمان بیماری آلزایمر بیشتر شامل درمان های علامتی، درمان اختلالات رفتاری و داروهای کاهنده سیر پیشرفت بیماری است. درمانهای غیر دارویی: از راه های غیر دارویی کاستن از پرخاشگری و بیقراری، شناسایی و رفع عللی است که سبب پرخاشگری بیمار می شود. مثلاً از تغییر محیط زندگی و جابجا کردن وسایل وی باید اجتناب کرد. گاهی اوقات حضور افراد بیگانه و ناآشنا سبب ترس و بی قراری وی می شود. ماساژ بیمار و معطر کردن محیط و موزیک آرام در برخی بیماران سبب کاهش بیقراری می شود. ورزش های سبک و کارهای ساده مثل قدم زدن یا حتی کندن علف های هرز باغچه می تواند سبب آرامش بیمار شود.

درمانهای دارویی: گرچه هنوز درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد اما با استفاده از داروها می توان سیر پیشرفت بیماری را کم کرد و از شدت اختلال حافظه و مشکلات رفتاری بیمار کاست. داروهای مورد تایید برای بیماری آلزایمر شامل موارد زیر است.

داروهای آرامبخش و ضد جنون: اگر با روش های غیر دارویی نتوان رفتارهای آزاردهنده، بی قراری و پرخاشگری بیمار را کمتر کرد می توان از داروهای جدید ضد جنون مثل اولانزاپین، کوتیاپین و ریسپریدون استفاده کرد. گاهی اوقات افسردگی سبب پرخاشگری بیمار است که با استفاده از داروهای ضد افسردگی مثل فلوکستین می توان آن را درمان کرد.


داروهای پیشگیری کننده ی کولین استراز:

(Tacrine, Rivastigmine, Galantamine and Donepezil)و (memantine)


در بیماری آلزایمر مقدار استیل کولین که یکی از واسطه هایی شیمیایی مداخله گر در حافظه است کم می شود. داروهای مختلفی برای افزایش مقدار استیل کولین پایانه های عصبی استفاده می شوند از جمله ریواستیگمین (Exelon)، دانپزیل (Aricept)، و گالانتامین (Razadyne). این داروها سبب بهبود حافظه، عملکرد شناختی و عملکرد اجتماعی بیمار می شوند. این داروها تا حدودی رفتارهای غیر طبیعی بیمار را نیز اصلاح می کنند. مشکل عمده این داروها عوارض گوارشی، تهوع، استفراغ، دل پیچه و اسهال است که با افزایش تدریجی دارو، مصرف همراه صبحانه و شام و با مایعات یا آب میوه از شدت عوارض کاسته می شود.

ممانتین(Ebixa, Namenda): داروی دیگری که در درمان موارد متوسط تا شدید بیماری آلزایمر استفاده می شود و تا حدودی هم اثرات محافظتی بر روی سلولهای مغزی دارد ممانتین است. این دارو نیز سبب بهتر شدن توانایی شناختی و حافظه بیمار می شود. گیجی و منگی مهمترین عوارض این دارو هستند. دارو را می توان همراه با غذا مصرف کرد.

داروهایی که اثر بخشی آنها به تایید نرسیده است: داروها مختلف شیمیایی و گیاهی وجود دارند که بر اساس برخی مطالعات برای بیماری آلزایمر توصیه شده اند اما اثر بخشی آنها هنوز به تایید نرسیده است. ویتامین ها مثل ویتامینE، ویتامین های گروه ب، امگا 3، استروژن، جینکوبیلوبا، داروهای ضد التهاب مثل بروفن از این دسته داروها هستند.

ادامه دارد

منبع :

ویکی پدیا

دایره المعارف بریتانیکا
 

melinaa

New member
سلام.خوب هستین؟؟ببخشید 1 سوال داشتم.اینکه داروی الپرازولام چه عوارضی میتونه داشته باشه؟؟؟اینکه رگ گردن یک مقدار تنگ شده باشه میتونه ربطی به این دارو داشته باشه؟؟؟ممنوندرضمن بیمارمون سیگاری هم باشه...ممنونم اقای دکتر
 
بالا