پرستار مهربون
New member
بسم الله الرحمن الرحیم
تعريف مقالة علمي پژوهشي
هر توليدي که به دنبال جستجوي حقايق و براي کشف بخشي از معارف و نشر آن در ميان مردم و به قصد حل مشکلي يا بيان انديشه¬اي در موضوعي از موضوع¬هاي علمي، از راه مطالعه¬اي نظام¬مند، براي يافتن روابط اجتماعي ميان پديده¬هاي طبيعي به دست آيد و از دو خصلت اصالت و ابداع برخوردار باشد و نتايج آن¬ها به کاربردها، روش¬ها و مفاهيم و مشاهدات جديد در زمينه علمي با هدف پيشبرد مرزهاي علم و فن آوري منجر گردد علمي ـ پژوهشي قلمداد مي¬شود.
مخاطبين اصلي اين گونه مجلات پژوهشي، اساتيد دانشگاه¬ها، دانشجويان دوره¬هاي دکتري و کارشناسي ارشد، پژوهشگران شاغل در مراکز علمي، تحقيقاتي و توليدي هستند.
روش نگارش و تدوين مقالات علمي- پژوهشي
موانع تدوين مقاله پژوهشي:
1. عدم شناخت منابع؛
2. ناآشنايي با قواعد مقاله نويسي؛
3. پيدا نکردن سوژه؛
4. ناتواني در برقراري ارتباط با مجلات علمي- پژوهشي؛
5. تنگ نظري ارزياب ها؛
6. ضعف در نياز سنجي ها؛
7. ناآگاهي از ادبيات مقالات پژوهشي؛
8. اتکاء به پژوهش هاي فردي به جاي پژوهش هاي جمعي؛
9. واقف نبودن به ارزش و اهميت کار
10. محدوديت ظرفيت مجلات پژوهشي؛
11. ضعف نظريه پردازي؛
12. عدم آشنايي با نحوه فيش برداري و يادداشت مطالب؛
13. جهت گيري آموزشي مقالات به جاي جهت گيري پژوهشي به دليل تخصص استادان در امر آموزش و تدريس؛
14. فقدان تصوري دقيق از پژوهش.
تصور کامل از يک فعاليت، سبب انتخاب روش کارآمد و در نتيجه، سبب موفقيت مي شود. اساتيد، در آموزش، تصور خوبي از معلمي دارند به همين خاطر موفق مي شوند اما در موارد پژوهش تصور کاملي از آن ندارند لذا با فعاليت هاي ديگر خلط مي شود. مثلاً مطالعه تطبيقي يعني چه، مطالعه تاريخي يعني چه، نقد يعني چه و تفاوتش با مچ گيري در چيست؟ شما بايد تعريفي داشته باشيد که پژوهش را از تفکر، آموزش، ترويج و مطالعات پراکنده جدا سازد.
آيين نگارش مقالات علمي- پژوهشي تعريف پژوهش:
پژوهش، فرآيند پردازش اطلاعات است که مهم ترين ويژگي¬اش زايايي، باروري و توليد علم در تاريخ آن مي باشد و داراي هويت جمعي است.
آنچه در کتب و منابع يافت مي شود داده هاست.
پس از سنجش و گزينش، داده ها به اطلاعات تبديل مي شوند. با پردازش اطلاعات و تجزيه و تحليل آنها در مقاله، توليد علم صورت مي گيرد. پژوهش، فرآيند توليد علم است برخلاف بسط اطلاعات ديگران که توسعه است نه پژوهش.
پژوهشگر مانند زنبور عسل است که چيز جديد توليد مي کند نه مثل مورچه که فقط اطلاعات را جمع مي کند.
شأن مقاله اين است که در مقياس تاريخ آن علم، توليد علم کند. مقاله علمي پژوهشي، بايد نوآوري داشته باشد و پيدا کردن حرف جديد در تاريخ يک علم که قبلاً نبوده، کار دشواري است. اين نوآوري فقط در نظريه پردازي نيست بلکه مي تواند زبان جديد، روش جديد، مسأله جديد، تعريف جديد و... در تاريخ علم باشد. اگر جهت گيري مقاله ترويجي و اطلاع رساني باشد، مجلات علمي پژوهشي آن را چاپ نمي کنند.
مراحل پژوهش:
در پژوهش، آغاز کار، روبروشدن با مشکل است. محقق بايد با تاکتيک هاي ويژه¬اي، مشکل را به مسأله تبديل کند. سپس فرضيه بدهد، آن را آزمايش کند و به اين ترتيب، به يک نظريه برسد که مسأله را حل کند. فرضيه، پاسخ اوليه محقق به مسأله است. البته روش آزمون در علوم گوناگون، يکسان نيست. اگر مشکل به مسأله تبديل نشود يک فعاليت موضوع محور انجام خواهد شد در حاليکه پژوهش يک فعاليت مسأله محور است، در تحقيقات مسأله محور، امکان مغالطه کمتر خواهد بود. بنابراين مقالات بايستي جهت گيري مسأله محوري و پژوهشي داشته باشند.
ساختار مقالات علمي- پژوهشي:
با فرض اينکه فيش ها و اطلاعات فراهم است، به توضيح ساختار مقاله مي پردازيم. هر مقاله ساختاري دارد که متشکل است از: عنوان، چکيده، طرح مسأله (مقدمه)، بدنه اصلي مقاله، نتيجه و منابع.
1. عنوان:
عنوان مقاله بايستي اولاً تکراري نباشد؛ ثانياً تطويل بلاضرورت نداشته باشد؛ ثالثاً ابهام و نارسايي نداشته باشد. و رابعاً خطابي يا شعرگونه نباشد. انتخاب عنوان، مانند بسته بندي يک جنس خوب است که اگر با ملاک¬هاي صحيح صورت نگيرد جنس هم ضايع مي-شود.
در عنوان نبايد تعبيراتي همچون: «آشنايي با»، «نگاهي به»، «درآمدي بر» و امثال آن-ها آورده شود. عنوان بايد مشير به مسأله مورد تحقيق باشد. به عنوان نمونه اگر عنوان مقاله اي «تحقيقي در بارة ايمان» باشد دو اشکال دارد:
اولاً عبارت «تحقيقي دربارة» نبايد آورده شود زيرا استدراک مي¬باشد. ثانياً عنوان، مشير به مسأله نيست. اما عناويني همچون: «تحول پذيري ايمان» و «طلب ايمان از اهل ايمان» عناوين درستي هستند. در عنوان مقاله پژوهشي اصل بر اختيار است برخلاف مقالات آموزشي که عنوان بايستي توصيف کننده باشد و اصل بر ايضاح است نه اختصار.
2. چکيده:
چکيدة مقاله، آميزه¬اي از طرح موضوع و ضرورت موضوع است. چکيده بايد آيينه تمام نماي مقاله باشد. فلسفة آوردن چکيده، دو مطلب است:
1. چکيده مقاله در پايگاه هاي اطلاع رساني اينترنت قرار مي گيرد تا ساير محققان از حاصل تلاش نويسنده بهره مند و مطلع گردند.
2. چکيده، محتواي مقاله را در اختيار خواننده قرار مي¬دهد تا وي تصميم بگيرد که مقاله را بخواند يا نه. به لحاظ اخلاق حرفه اي نبايد وقت خواننده بي جهت تلف شود.
چکيده نويسي مهارت مي خواهد و در آن بايستي به چند پرسش پاسخ داده شده باشد: اول اينکه مسأله ام چيست؟ دوم اينکه چرا طرحش کرده¬ام؟ سوم اينکه چه نظرياتي در اين زمينه وجود دارد؟ و چهارم من به چه نظريه¬اي رسيده¬ام؟ چکيده بايد نظر جامع را نشان دهد، نظريات رد شده و علت رد شدنشان را به خواننده ارائه کند.
ادبيات چکيده، همان ادبيات مقاله است. چکيده نبايد گزارش يا فهرست باشد و در آن ارجاع نمي دهند، مثال نمي زنند. چکيده در حد يک يا دو پاراگراف و تقريباً 75کلمه (5+75کلمه) است. چکيده را پس از آن که مقاله تکميل شد، مي¬نويسند.
3. کليدواژه:
مقاله برخلاف کتاب، فهرست ندارد. کليدواژه به جاي فهرست است، کليدواژه، کليد است از جنس واژه، نه واژه¬هاي کليدي. نويسنده بايد مباحث مهم خود را به صورت تک واژه جستجو کند و به صورت کليدواژه نشان دهد. تعداد کليدواژه ها حدود 6کلمه (1+6)کلمه است.
4. طرح مسأله (مقدمه)
واجب ترين عنصر در مقاله، طرح مسأله است. اگر طرح مسأله با مهارت صورت گيرد باعث مي شود نويسنده از اين شاخه به آن شاخه نپرد و به حواشي نپردازد. چهار مطلب را بايد در طرح مسأله مطرح کرد:
1. مسأله پژوهش حاضر چيست؟ مسأله را تعريف مي¬کنيد و اگر مشتمل بر مسائل ريزتر است ذکر مي¬نماييد. هر چه دقيق¬تر، بهتر
چند تذکر:
الف) مشکل و مسأله از يکديگر متمايزند. عبور از مشکل به مسأله، همان طرح مسأله است که تکنيک هايي دارد.
ب) بايد مسأله طرح شود نه مسأله نما (مسأله کاذب).
ج) در طرح مسأله بايد توجه کنيد که آيا با مسأله روبرو هستيد يا مباني را داخل مسأله مي¬نماييد.
د) مسأله نبايد القاء کننده باشد. به عنوان نمونه نبايد مطرح شود که
هـ) با طناب پوسيدة «يا» نبايستي مسأله طرح شود. متأسفانه غالب مقالات ضعيف اين گونه¬اند.
2. در پاراگراف دوم طرح مسأله، پيشينه و ضرورت مسأله مطرح و نوآوري آن را منعکس مي کنند.
3. پاراگراف سوم مشتمل بر روش مطالعه فرضيه و پيش فرض¬هاست. براي نمونه روش مطالعه روش تجربي است يا تاريخي يا تطبيقي یا... اگر پيش فرض¬ها مفصل هستند، پس از طرح، بايد اولين عنوان فرعي را عبارت «پيش فرض¬ها» قرار دهيد.
4. در طرح مسأله، بايد ساختار مقاله مشخص شود اينکه مقاله چند بخش يا فصل دارد. طرح مسأله، کاري را که صورت خواهد پذيرفت تبيين مي¬کند برخلاف چکيده که کار انجام شده را بيان مي کند.
5. بدنة اصلي مقاله:
بدنة اصلي مقاله شامل مباحثي است که تلاش مي کند فرضيه شما را به کرسي بنشاند، نظريات رقيب را نقد و نظريه خود را به خوبي مستدل کند. در مورد عناوين بدنه اصلي، چند نکته مهم است:
1ـ عنوان سرگردان نداشته باشيد؛ معلوم شود هر عنوان زيرمجموعه کدام عنوان است، در عرض عنوان قبلي است يا زير مجموعه او.
2ـ پيش فرض ها بايد مطرح شوند همچنين به فرضيه هاي رقيب يعني پاسخ هايي که تاکنون به مسأله مقاله داده شده پرداخته شود.
3ـ فرضيه نويسنده مطرح و اثبات گردد.
4ـ اشکالات احتمالي که مي تواند بر مقاله وارد شود، مطرح و پاسخ داده شود.
6. نتيجه:
نتيجه، پاسخي است که به مسأله داده ايم. در نتيجه، مقدمه چيني، ارجاع و دليل را نمي آوريم. برخي داورها نخست به سراغ چکيده و نتيجه و سپس به سراغ بدنه اصلي مقاله مي روند.
7. منابع و ماخذ
چند تذکر:
1. در مقالات پژوهشي، تعبيراتي مانند: «البته روشن است که» به کار نرود زيرا اصل بر اختصار است.
2. در متن مقاله، يا نام صاحب اثر را بنويسيد يا عنوان مختصر کتاب را، مشخصات کاملش را در بخش منابع بياوريد نه در متن مقاله.
4. نو بودن مقاله تنها به نو بودن مسأله نيست. اگر مطالعة نظام¬مندي در مورد مطلبي صورت نگرفته، چنين مطالعه¬اي مي¬تواند نو باشد.
5. در مقاله بهتر است نقل قول، غيرمستقيم و چکيده باشد؛ مگر آنکه يک قول، خودش محل نزاع باشد. در اين صورت عين عبارت نقل شود.
6. عنوان مقاله مي¬تواند پرسش يا شبه جمله باشد.
7. مقاله نبايد به گونه¬ای باشد که نويسنده، متهم به بي¬خبري شود، لذا منابع جديد بايد ديده شوند.
9. چند مسأله را در يک مقاله طرح نکنيد زيرا حق هيچکدام ادا نخواهد شد بهتر است يک مسأله به صورت عميق بررسي گردد.
10. به شرطي مي¬توان به رساله¬ها و پايان نامه¬ها ارجاع داد که توصيف و تصوير يک کتاب مهم و يا نقد باشند.
11. بدون نقشه اوليه، مقاله ننويسيد. يعني ساختار را قبلاً در ذهن يا روي کاغذ بياوريد. به چند سؤال پاسخ دهيد: 1. دنبال چه هستم؟ 2. نوآوري¬ام چيست؟ 3. از کجا به کجا مي¬خواهم بروم؟
13. قبل از فرستادن مقاله به مجله، آن را ويراستاري علمي و ادبي کنيد يا دست کم به نقد عده¬اي برسانيد.
14. حتماً تشکيل پرونده علمي بدهيد: شناسايي منابع، نقد منابع و اعتبارسنجي، جمع آوري آن¬ها به ترتيب تاريخي منابع.
15. مقاله را به هر مجله¬اي که مي¬فرستيد استاندارد آن را از نظر شکلي و روش ارجاع تقليد کنيد.
16. فيش برداري بايد بهره وري را افزايش دهد نه اينکه مانع باشد. فيش برداري بايد دو چيز را فراهم کند: 1- تمرکز ذهني را افزايش دهد. 2- زمان را کاهش دهد.
17. مفهوم پژوهش حجم مقاله يا حجم ارجاعات نيست. مهم اين است که مطالب و ارجاعات معيوب نباشند. مقوم مقاله پژوهشي، نوآوري است.
تعريف مقالة علمي پژوهشي
هر توليدي که به دنبال جستجوي حقايق و براي کشف بخشي از معارف و نشر آن در ميان مردم و به قصد حل مشکلي يا بيان انديشه¬اي در موضوعي از موضوع¬هاي علمي، از راه مطالعه¬اي نظام¬مند، براي يافتن روابط اجتماعي ميان پديده¬هاي طبيعي به دست آيد و از دو خصلت اصالت و ابداع برخوردار باشد و نتايج آن¬ها به کاربردها، روش¬ها و مفاهيم و مشاهدات جديد در زمينه علمي با هدف پيشبرد مرزهاي علم و فن آوري منجر گردد علمي ـ پژوهشي قلمداد مي¬شود.
مخاطبين اصلي اين گونه مجلات پژوهشي، اساتيد دانشگاه¬ها، دانشجويان دوره¬هاي دکتري و کارشناسي ارشد، پژوهشگران شاغل در مراکز علمي، تحقيقاتي و توليدي هستند.
روش نگارش و تدوين مقالات علمي- پژوهشي
موانع تدوين مقاله پژوهشي:
1. عدم شناخت منابع؛
2. ناآشنايي با قواعد مقاله نويسي؛
3. پيدا نکردن سوژه؛
4. ناتواني در برقراري ارتباط با مجلات علمي- پژوهشي؛
5. تنگ نظري ارزياب ها؛
6. ضعف در نياز سنجي ها؛
7. ناآگاهي از ادبيات مقالات پژوهشي؛
8. اتکاء به پژوهش هاي فردي به جاي پژوهش هاي جمعي؛
9. واقف نبودن به ارزش و اهميت کار
10. محدوديت ظرفيت مجلات پژوهشي؛
11. ضعف نظريه پردازي؛
12. عدم آشنايي با نحوه فيش برداري و يادداشت مطالب؛
13. جهت گيري آموزشي مقالات به جاي جهت گيري پژوهشي به دليل تخصص استادان در امر آموزش و تدريس؛
14. فقدان تصوري دقيق از پژوهش.
تصور کامل از يک فعاليت، سبب انتخاب روش کارآمد و در نتيجه، سبب موفقيت مي شود. اساتيد، در آموزش، تصور خوبي از معلمي دارند به همين خاطر موفق مي شوند اما در موارد پژوهش تصور کاملي از آن ندارند لذا با فعاليت هاي ديگر خلط مي شود. مثلاً مطالعه تطبيقي يعني چه، مطالعه تاريخي يعني چه، نقد يعني چه و تفاوتش با مچ گيري در چيست؟ شما بايد تعريفي داشته باشيد که پژوهش را از تفکر، آموزش، ترويج و مطالعات پراکنده جدا سازد.
آيين نگارش مقالات علمي- پژوهشي تعريف پژوهش:
پژوهش، فرآيند پردازش اطلاعات است که مهم ترين ويژگي¬اش زايايي، باروري و توليد علم در تاريخ آن مي باشد و داراي هويت جمعي است.
آنچه در کتب و منابع يافت مي شود داده هاست.
پس از سنجش و گزينش، داده ها به اطلاعات تبديل مي شوند. با پردازش اطلاعات و تجزيه و تحليل آنها در مقاله، توليد علم صورت مي گيرد. پژوهش، فرآيند توليد علم است برخلاف بسط اطلاعات ديگران که توسعه است نه پژوهش.
پژوهشگر مانند زنبور عسل است که چيز جديد توليد مي کند نه مثل مورچه که فقط اطلاعات را جمع مي کند.
شأن مقاله اين است که در مقياس تاريخ آن علم، توليد علم کند. مقاله علمي پژوهشي، بايد نوآوري داشته باشد و پيدا کردن حرف جديد در تاريخ يک علم که قبلاً نبوده، کار دشواري است. اين نوآوري فقط در نظريه پردازي نيست بلکه مي تواند زبان جديد، روش جديد، مسأله جديد، تعريف جديد و... در تاريخ علم باشد. اگر جهت گيري مقاله ترويجي و اطلاع رساني باشد، مجلات علمي پژوهشي آن را چاپ نمي کنند.
مراحل پژوهش:
در پژوهش، آغاز کار، روبروشدن با مشکل است. محقق بايد با تاکتيک هاي ويژه¬اي، مشکل را به مسأله تبديل کند. سپس فرضيه بدهد، آن را آزمايش کند و به اين ترتيب، به يک نظريه برسد که مسأله را حل کند. فرضيه، پاسخ اوليه محقق به مسأله است. البته روش آزمون در علوم گوناگون، يکسان نيست. اگر مشکل به مسأله تبديل نشود يک فعاليت موضوع محور انجام خواهد شد در حاليکه پژوهش يک فعاليت مسأله محور است، در تحقيقات مسأله محور، امکان مغالطه کمتر خواهد بود. بنابراين مقالات بايستي جهت گيري مسأله محوري و پژوهشي داشته باشند.
ساختار مقالات علمي- پژوهشي:
با فرض اينکه فيش ها و اطلاعات فراهم است، به توضيح ساختار مقاله مي پردازيم. هر مقاله ساختاري دارد که متشکل است از: عنوان، چکيده، طرح مسأله (مقدمه)، بدنه اصلي مقاله، نتيجه و منابع.
1. عنوان:
عنوان مقاله بايستي اولاً تکراري نباشد؛ ثانياً تطويل بلاضرورت نداشته باشد؛ ثالثاً ابهام و نارسايي نداشته باشد. و رابعاً خطابي يا شعرگونه نباشد. انتخاب عنوان، مانند بسته بندي يک جنس خوب است که اگر با ملاک¬هاي صحيح صورت نگيرد جنس هم ضايع مي-شود.
در عنوان نبايد تعبيراتي همچون: «آشنايي با»، «نگاهي به»، «درآمدي بر» و امثال آن-ها آورده شود. عنوان بايد مشير به مسأله مورد تحقيق باشد. به عنوان نمونه اگر عنوان مقاله اي «تحقيقي در بارة ايمان» باشد دو اشکال دارد:
اولاً عبارت «تحقيقي دربارة» نبايد آورده شود زيرا استدراک مي¬باشد. ثانياً عنوان، مشير به مسأله نيست. اما عناويني همچون: «تحول پذيري ايمان» و «طلب ايمان از اهل ايمان» عناوين درستي هستند. در عنوان مقاله پژوهشي اصل بر اختيار است برخلاف مقالات آموزشي که عنوان بايستي توصيف کننده باشد و اصل بر ايضاح است نه اختصار.
2. چکيده:
چکيدة مقاله، آميزه¬اي از طرح موضوع و ضرورت موضوع است. چکيده بايد آيينه تمام نماي مقاله باشد. فلسفة آوردن چکيده، دو مطلب است:
1. چکيده مقاله در پايگاه هاي اطلاع رساني اينترنت قرار مي گيرد تا ساير محققان از حاصل تلاش نويسنده بهره مند و مطلع گردند.
2. چکيده، محتواي مقاله را در اختيار خواننده قرار مي¬دهد تا وي تصميم بگيرد که مقاله را بخواند يا نه. به لحاظ اخلاق حرفه اي نبايد وقت خواننده بي جهت تلف شود.
چکيده نويسي مهارت مي خواهد و در آن بايستي به چند پرسش پاسخ داده شده باشد: اول اينکه مسأله ام چيست؟ دوم اينکه چرا طرحش کرده¬ام؟ سوم اينکه چه نظرياتي در اين زمينه وجود دارد؟ و چهارم من به چه نظريه¬اي رسيده¬ام؟ چکيده بايد نظر جامع را نشان دهد، نظريات رد شده و علت رد شدنشان را به خواننده ارائه کند.
ادبيات چکيده، همان ادبيات مقاله است. چکيده نبايد گزارش يا فهرست باشد و در آن ارجاع نمي دهند، مثال نمي زنند. چکيده در حد يک يا دو پاراگراف و تقريباً 75کلمه (5+75کلمه) است. چکيده را پس از آن که مقاله تکميل شد، مي¬نويسند.
3. کليدواژه:
مقاله برخلاف کتاب، فهرست ندارد. کليدواژه به جاي فهرست است، کليدواژه، کليد است از جنس واژه، نه واژه¬هاي کليدي. نويسنده بايد مباحث مهم خود را به صورت تک واژه جستجو کند و به صورت کليدواژه نشان دهد. تعداد کليدواژه ها حدود 6کلمه (1+6)کلمه است.
4. طرح مسأله (مقدمه)
واجب ترين عنصر در مقاله، طرح مسأله است. اگر طرح مسأله با مهارت صورت گيرد باعث مي شود نويسنده از اين شاخه به آن شاخه نپرد و به حواشي نپردازد. چهار مطلب را بايد در طرح مسأله مطرح کرد:
1. مسأله پژوهش حاضر چيست؟ مسأله را تعريف مي¬کنيد و اگر مشتمل بر مسائل ريزتر است ذکر مي¬نماييد. هر چه دقيق¬تر، بهتر
چند تذکر:
الف) مشکل و مسأله از يکديگر متمايزند. عبور از مشکل به مسأله، همان طرح مسأله است که تکنيک هايي دارد.
ب) بايد مسأله طرح شود نه مسأله نما (مسأله کاذب).
ج) در طرح مسأله بايد توجه کنيد که آيا با مسأله روبرو هستيد يا مباني را داخل مسأله مي¬نماييد.
د) مسأله نبايد القاء کننده باشد. به عنوان نمونه نبايد مطرح شود که
هـ) با طناب پوسيدة «يا» نبايستي مسأله طرح شود. متأسفانه غالب مقالات ضعيف اين گونه¬اند.
2. در پاراگراف دوم طرح مسأله، پيشينه و ضرورت مسأله مطرح و نوآوري آن را منعکس مي کنند.
3. پاراگراف سوم مشتمل بر روش مطالعه فرضيه و پيش فرض¬هاست. براي نمونه روش مطالعه روش تجربي است يا تاريخي يا تطبيقي یا... اگر پيش فرض¬ها مفصل هستند، پس از طرح، بايد اولين عنوان فرعي را عبارت «پيش فرض¬ها» قرار دهيد.
4. در طرح مسأله، بايد ساختار مقاله مشخص شود اينکه مقاله چند بخش يا فصل دارد. طرح مسأله، کاري را که صورت خواهد پذيرفت تبيين مي¬کند برخلاف چکيده که کار انجام شده را بيان مي کند.
5. بدنة اصلي مقاله:
بدنة اصلي مقاله شامل مباحثي است که تلاش مي کند فرضيه شما را به کرسي بنشاند، نظريات رقيب را نقد و نظريه خود را به خوبي مستدل کند. در مورد عناوين بدنه اصلي، چند نکته مهم است:
1ـ عنوان سرگردان نداشته باشيد؛ معلوم شود هر عنوان زيرمجموعه کدام عنوان است، در عرض عنوان قبلي است يا زير مجموعه او.
2ـ پيش فرض ها بايد مطرح شوند همچنين به فرضيه هاي رقيب يعني پاسخ هايي که تاکنون به مسأله مقاله داده شده پرداخته شود.
3ـ فرضيه نويسنده مطرح و اثبات گردد.
4ـ اشکالات احتمالي که مي تواند بر مقاله وارد شود، مطرح و پاسخ داده شود.
6. نتيجه:
نتيجه، پاسخي است که به مسأله داده ايم. در نتيجه، مقدمه چيني، ارجاع و دليل را نمي آوريم. برخي داورها نخست به سراغ چکيده و نتيجه و سپس به سراغ بدنه اصلي مقاله مي روند.
7. منابع و ماخذ
چند تذکر:
1. در مقالات پژوهشي، تعبيراتي مانند: «البته روشن است که» به کار نرود زيرا اصل بر اختصار است.
2. در متن مقاله، يا نام صاحب اثر را بنويسيد يا عنوان مختصر کتاب را، مشخصات کاملش را در بخش منابع بياوريد نه در متن مقاله.
4. نو بودن مقاله تنها به نو بودن مسأله نيست. اگر مطالعة نظام¬مندي در مورد مطلبي صورت نگرفته، چنين مطالعه¬اي مي¬تواند نو باشد.
5. در مقاله بهتر است نقل قول، غيرمستقيم و چکيده باشد؛ مگر آنکه يک قول، خودش محل نزاع باشد. در اين صورت عين عبارت نقل شود.
6. عنوان مقاله مي¬تواند پرسش يا شبه جمله باشد.
7. مقاله نبايد به گونه¬ای باشد که نويسنده، متهم به بي¬خبري شود، لذا منابع جديد بايد ديده شوند.
9. چند مسأله را در يک مقاله طرح نکنيد زيرا حق هيچکدام ادا نخواهد شد بهتر است يک مسأله به صورت عميق بررسي گردد.
10. به شرطي مي¬توان به رساله¬ها و پايان نامه¬ها ارجاع داد که توصيف و تصوير يک کتاب مهم و يا نقد باشند.
11. بدون نقشه اوليه، مقاله ننويسيد. يعني ساختار را قبلاً در ذهن يا روي کاغذ بياوريد. به چند سؤال پاسخ دهيد: 1. دنبال چه هستم؟ 2. نوآوري¬ام چيست؟ 3. از کجا به کجا مي¬خواهم بروم؟
13. قبل از فرستادن مقاله به مجله، آن را ويراستاري علمي و ادبي کنيد يا دست کم به نقد عده¬اي برسانيد.
14. حتماً تشکيل پرونده علمي بدهيد: شناسايي منابع، نقد منابع و اعتبارسنجي، جمع آوري آن¬ها به ترتيب تاريخي منابع.
15. مقاله را به هر مجله¬اي که مي¬فرستيد استاندارد آن را از نظر شکلي و روش ارجاع تقليد کنيد.
16. فيش برداري بايد بهره وري را افزايش دهد نه اينکه مانع باشد. فيش برداري بايد دو چيز را فراهم کند: 1- تمرکز ذهني را افزايش دهد. 2- زمان را کاهش دهد.
17. مفهوم پژوهش حجم مقاله يا حجم ارجاعات نيست. مهم اين است که مطالب و ارجاعات معيوب نباشند. مقوم مقاله پژوهشي، نوآوري است.