روش های اندازه گیری پروتئین ها :

Artmis.a

New member
روش های اندازه گیری پروتئین ها :

1. کِجلدال یا کلدال :

این روش بسیار قدیمی است. اساس روش کجلدال این است که هر 100gr پروتئین دارای 16gr نیتروژن میباشد و نسبت پروتئین به نیتروژن 6/25 محاسبه می کنند. در این روش با اندازه گیری میزان نیتروژن پروتئین ها و ضرب کردن در عدد 25/6، میزان پروتئین را محاسبه می کنند. معمولا از این روش برای اندازه گیری پروتئین مواد غذایی و گیاهان استفاده میشود.

2. براد فورد :

در این روش ماده ای به نام کوماسی برلیان بلو 250 G با پروتئین ها کمپلکس آبی رنگی تشکیل میدهد که در طول موج 595nm جذب دارد. این روش بسیار دقیق است و میتوان پروتئین تا غلظت 2 را اندازه گیری کرد. این روش معمولا در آزمایشگاه های تحقیقاتی برای سنجش دقیق پروتئین ها استفاده میشود.

3. بیوره :

اساس روش بیوره این است که یون مس دو ظرفیتی ( cu2) در محیط قلیایی با عامل آمین پیوند های پپتیدی، کمپلکس آبی رنگی ایجاد میکند که در طول موج 540nm جذب دارد.

به دلیل اینکه مولکول بیوره نیز همین کمپلکس آبی را با cu2 تشکیل می دهد، این آزمایش بیوره نام دارد.

124.JPG


روش کار :

کیت بیوره دارای یک معرف است که حاوی سود برای قلیایی کردن محیط و سولفات مس برای تأمین مس مورد نیاز برای تشکیل کمپلکس میباشد.

طبق جدول زیر محلول ها را در لوله های آزمایش مخلوط کنید.


125.JPG



محتویات لوله ها را مخلوط کرده و پس از قرار دادن در دمای 37 به مدت 15 دقیقه، جذب لوله های TETS و استاندارد را در مقابل بلانک در طول موج 540nm قرائت میکنیم.



126.JPG




مقدار نرمال پروتئین سرم در نوزادان 9/1 – 5/2gr/dl است. برای بزرگسالان 8/3 – 6/4gr/dlاست. این تست برای غلظت های کمتر از 1gr/dl حساس نیست. بنابراین از آن برای اندازه گیری پروتئین ادرار و مایع نخاعی نمیتوان استفاده کرد.



 

Artmis.a

New member
اگه شما هم اطلاعات بیشتری دارید لطفا اضافه کنید:riz304::ad54ad::riz304::riz304:
 

Artmis.a

New member
تست بررسی پروتئین تام پلاسما به منظور بررسی نسبت آلبومین به گلبولین کاربرد دارد. همانطور که میدانید پروتئین ها از اجزای مهم خون در بدن بوده که برای همه سلولها و بافت های بدن یک ماده حیاتی و مهم محسوب میشود. پروتئین های خون به ۲ دسته کلی آلبومین و گلبولین تقسیم میشوند. آلبومین ناقل بسیاری از مولکولهای کوچک در بدن میباشد ولی در عین حال مهم ترین وظیفه آن حفظ فشار اسمزی بدن است و گلوبولین ها شامل آلفا۱ ،آلفا۲ ،بتا و گاما گلبولینها میباشد.




موارد درخواست اندازه گیری توتال پروتئین: این تست در موارد کاهش وزن زیاد و بی سابقه، علائمی مبنی بر بیماری کبدی و کلیوی و شرایطی مانند ادم درخواست میشود.

روش های اندازه گیری: برای اندازه گیری پروتئین تام سرم از روشهای کلریمتریک استفاده میشود مانند:

روش بیوره: در این روش پپتیدهایی با حدقل ۲ باند پپتیدی در محلول رقیق قلیایی با یون مس ترکیب شده و ایجاد کمپلکس بنفش رنگ میکنند که در طول موج ۵۴۰nm شدت رنگ اندازه گیری میشود. شدت رنگ با غلظت پروتئین نسبت مستقیم دارد. در دستگاه های اتوماتیک امروزه نمونه در ۲ کانال تقسیم میشود. در کانال اول نمونه با معرف بیوره و در کانال دوم نمونه با بلانک مخلوط شده و سپس هردو به کلریمتر رسیده و با اندازه گیری شدت رنگ و محاسبات توسط دستگاه غلظت پروتئین گزارش میشود.

روش کجلدال: از آنجاییکه ۱۶٪ از وزن پروتئین را ازت تشکیل داده است بنابراین در این روش با اندازه گیری میزان ازت و قرار دادن در رابطه زیر میزان پروتئین محاسبه میشود.

ازت×16/100

روش مرجع اندازه گیری روش کجلدال و روش ارجح و پرکاربردتر روش بیوره میباشد.

Dye binding method: در این روش از کوماسی برلیانت بلو -۲۵۰ استفاده میشود. این ماده در فرم آزاد دارای ماکزیمم جذب نوری در طول موج ۴۶۵nm بوده که بعد از اتصال با پروتئینها دارای ماکزیمم جذب نوری در طول موج ۵۹۵nm میشود. بنابراین با اندازه گیری تغییرات جذب نوری این ماده میتوان غلظت پروتئین ها را تعیین کرد. این روش بیشتر برای اندازه گیری پروتئین های ادرار و مایع نخاع مناسب میباشد.

روشهای کدورت سنجی با استفاده از اسید سولفو سالیسیلیک و یا اسیر تری کربوکسیلیک جهت اندازه گیری پروتئین ادرار و مایع نخاع کاربرد دارد.

مقادیر نرمال: مقادیر نرمالی برای این تست به صورت یک مرجع مشخص ذکر نشده است زیرا این مقدار تحت تاثیر فاکتورهایی مانند سن، جنس،طریقه جمع آوری نمونه و همچنین متد آزمایش متفاوت میباشد و بنابراین توصیه میشود که هر آزمایشگاهی براساس فاکتورهای فوق مقادیر نرمال را تهیه نماید. ولی به طور معمول محدوده ای بین ۸۵-۶۰ به عنوان محدوده نرمال در نظر گرفته شده است.

مقادیر غیر نرمال: آنچه مهم است این است که کاهش میزان پروتئین توتال میتواند به دنبال کاهش میزان آلبومین در بیماریهایی مانند بیماری های کبدی، کلیوی، عفونتها و یا بیماری هایی با اشکال در جذب و هضم یک پروتئین باشد وافزایش آن در مواردی مانند پاراپروتئینمی، لنفوم هوچکین و لوسمی ها دیده میشود. در واقع این تست یک تست غربالگری برای بررسی وضعیت های فوق بوده که در صورت مقادیر غیر نرمال توسط سایر تستها بررسی های دقیق تری انجام میگیرد. در بسیاری از موارد علاوه بر میزان پروتئین توتال نسبت آلبومین به گلبولین(A/G) نیز بررسی میشود. این نسبت از طریق اندازه گیری مستقیم پروتئین توتال و آلبومین و محاسبه میزان گلبولین به دست میاید. A/G در حالت نرمال بیشتر از ۱ میباشد. ( آلبومین ۶۰٪ از پروتئین توتال است).

کاهش این نسبت میتواند بیانگر کاهش آلبومین و یا افزایش گلبولین ها باشد. کاهش آلبومین در بیماری هایی مانند سیروز کبدی و یا سندرم نفروتیک و افزایش گلبولین ها در موارد افزایش تولید آنتی بادی ها مانند مولتیپل میلوما و یا بیماری های اتوایمیون مشاهده میشود. افزاش میزان A/G نیز در موارد کاهش تولید گلبولین ها به ویژه گاما گلبولین ها میباشد مانند برخی از سندرم های نقص ایمنی و برخی از لوسمی ها. برای رسیدن به تشخیص دقیق تر نیاز به بررسی های بیشتر توسط تستهایی مانند تستهای کبدی، الکتروفورز پروتئین های سرم میباشد
 
E

elah

Guest
عالی بود دستتون درد نکنه:rose::auizz3ffy9vla57584x:4d564ad6:
 

سلولی

New member
سلام یک سوال در یک کار تحقیقاتی قرار است یک پروتئین هم درسطح ژنی با Real time pcr ودر سطح پروتئینی با ایمونوهیستوشیمی اندازه گیری شود چرا باید در هر دو سطح اندازه گیری شود؟
 
بالا