abtin13
New member
مرگ سیاه یا همه گیری بزرگ طاعون یکی از مخرب ترین پاندمی های تاریخ بشریت می باشد که بین سال های 1346-53 میلادی باعث مرگ 75-200 میلیون انسان در اروپا شد. در دوران این همه گیری بزرگ، افراد خاصی بودند که لباس مخصوصی می پوشیدند و ماسک منقارداری روی صورتشان می گذاشتند و با همین ظاهر هم بین مردم ظاهر می شدند. ماسک منقاردار این افراد عجیب ترین بخش لباس مخصوص آن ها بود. وقتی آدم این ماسک را می بیند، یاد قاتل های نقاب دار فیلم های ترسناک می افتاد! سوال این جاست که چرا این افراد این ماسک عجیب و غریب را به صورتشان می زدند. آیا آن ها هم مثل شخصیت های فیلم های ترسناک، گروهی از قاتلین زنجیره ای مخفی بودند یا این که دلیل دیگری برای ماسک زدن آن ها وجود داشته است؟
این افراد پزشک بودند! پزشک هایی که در زمان طاعون زدگی از طرف مقامات روستاها و شهرها استخدام می شدند تا به مریض ها رسیدگی کنند. خیلی از آن ها یا پزشک هایی بودند که زیاد در کارشان مهارت نداشتند و نمی توانستند کار دیگری انجام بدهند و یا جوان هایی بودند که به تازگی پزشک شده بودند. بعضی مواقع اصلا آن ها قبل از شیوع طاعون پزشک نبودند! البته افراد معروفی مثل نوستراداموس و پاراسلسیوس از جمله این پزشکان بودند.
به خاطر این که این افراد تماس مستقیم با بیماران داشتند، اکثر اوقات جان سالم به در نمی بردند. در دوران همه گیری «مرگ سیاه» پاپ کلمنت ششم ۱۸ نفر از این پزشک ها را برای درمان بیماران استخدام کرد. آخر سر فقط یک نفر از آن ها باقی مانده بود. پنج نفر از طاعون مرده بودند و دوازده نفر گم شده بودند!
لباس مخصوص این پزشک ها شامل یک پالتوی بلند بود که با موم پوشیده می شد، دستکش، چکمه، کلاه، ماسک که جای چشم های آن سورتخ و شیشه در آن تعبیه می شد و عصای چوبی بود. عصای چوبی برای این بود که پزشک با بیماران تماس مستقیم نداشته باشد. همینطور این عصا وسیله ای برای توبه کردن از گناهان استفاده می شد چون بسیاری عقیده داشتند که طاعون یک عذاب الهی بود که به دلیل گناهان انسان بر روی زمین از طرف خداوند نازل شده بود( چقدر این نظریه آشنا به نظر میرسه :riz481 خیلی از مورخان اختراع این لباس را به چارلز دو لورم، پزشک فرانسوی در قرن هفدهم نسبت می دهند. به نظر می رسد که لباس مخصوص اولین بار در پاریس پوشیده شده باشد و بعدها به قسمت های دیگر اروپا گسترش یافته باشد.
اما دلیل پوشیدن این لباس های مخصوص. تا قرن نوزدهم، نظریه ی به نام میازما وجود داشت که می گفت عامل اصلی بسیاری از بیماری ها، نوعی بوی بد و هوای آلوده به نام میازما است. پزشک های طاعون هم نظریه ی میازما را قبول داشتند و منقار ماسک هایشان را با گیاهان خوش بو مثل بادرنجبویه، عنبر، برگ نعنا، میخک و کافور پر می کردند تا این بوی خوب، بوی بد میازما را خنثی کند و بیماری به آن ها منتقل نشود. در حقیقت خیلی ها می گویند دلیل اصلی منقار داشتن ماسک آن ها همین قرار دادن گیاهان خوش بو در آن بوده است.
دقیقا معلوم نیست که در زمان طاعون استفاده از این پزشک ها چه قدر همه گیر بوده و یا این که تا چه حدی این پزشک ها در درمان طاعون موفق بوده اند. به احتمال زیاد به خاطر تماس مستقیم زیاد آن ها با بیماران، پزشکان طاعون خودشان نقش زیادی در گسترش بیماری داشته اند!
این افراد پزشک بودند! پزشک هایی که در زمان طاعون زدگی از طرف مقامات روستاها و شهرها استخدام می شدند تا به مریض ها رسیدگی کنند. خیلی از آن ها یا پزشک هایی بودند که زیاد در کارشان مهارت نداشتند و نمی توانستند کار دیگری انجام بدهند و یا جوان هایی بودند که به تازگی پزشک شده بودند. بعضی مواقع اصلا آن ها قبل از شیوع طاعون پزشک نبودند! البته افراد معروفی مثل نوستراداموس و پاراسلسیوس از جمله این پزشکان بودند.
به خاطر این که این افراد تماس مستقیم با بیماران داشتند، اکثر اوقات جان سالم به در نمی بردند. در دوران همه گیری «مرگ سیاه» پاپ کلمنت ششم ۱۸ نفر از این پزشک ها را برای درمان بیماران استخدام کرد. آخر سر فقط یک نفر از آن ها باقی مانده بود. پنج نفر از طاعون مرده بودند و دوازده نفر گم شده بودند!
لباس مخصوص این پزشک ها شامل یک پالتوی بلند بود که با موم پوشیده می شد، دستکش، چکمه، کلاه، ماسک که جای چشم های آن سورتخ و شیشه در آن تعبیه می شد و عصای چوبی بود. عصای چوبی برای این بود که پزشک با بیماران تماس مستقیم نداشته باشد. همینطور این عصا وسیله ای برای توبه کردن از گناهان استفاده می شد چون بسیاری عقیده داشتند که طاعون یک عذاب الهی بود که به دلیل گناهان انسان بر روی زمین از طرف خداوند نازل شده بود( چقدر این نظریه آشنا به نظر میرسه :riz481 خیلی از مورخان اختراع این لباس را به چارلز دو لورم، پزشک فرانسوی در قرن هفدهم نسبت می دهند. به نظر می رسد که لباس مخصوص اولین بار در پاریس پوشیده شده باشد و بعدها به قسمت های دیگر اروپا گسترش یافته باشد.
اما دلیل پوشیدن این لباس های مخصوص. تا قرن نوزدهم، نظریه ی به نام میازما وجود داشت که می گفت عامل اصلی بسیاری از بیماری ها، نوعی بوی بد و هوای آلوده به نام میازما است. پزشک های طاعون هم نظریه ی میازما را قبول داشتند و منقار ماسک هایشان را با گیاهان خوش بو مثل بادرنجبویه، عنبر، برگ نعنا، میخک و کافور پر می کردند تا این بوی خوب، بوی بد میازما را خنثی کند و بیماری به آن ها منتقل نشود. در حقیقت خیلی ها می گویند دلیل اصلی منقار داشتن ماسک آن ها همین قرار دادن گیاهان خوش بو در آن بوده است.
دقیقا معلوم نیست که در زمان طاعون استفاده از این پزشک ها چه قدر همه گیر بوده و یا این که تا چه حدی این پزشک ها در درمان طاعون موفق بوده اند. به احتمال زیاد به خاطر تماس مستقیم زیاد آن ها با بیماران، پزشکان طاعون خودشان نقش زیادی در گسترش بیماری داشته اند!