shiva_ra
New member
صحبت درباره فردی که در جمع حاضر نیست، خصلت پسندیده*ای به شمار نمی*آید، اما جوامع برای تداوم بقای خود به آن احتیاح دارند. ما با صحبت درباره افراد غایب، به همدیگر در برخورد با افراد نادرست هشدار می*دهیم.
انسان*ها در موقعیت*های مختلف برای ارتباط برقرار کردن با هم از هر فرصتی استفاده می*کنند و در بیشتر مواقع موضوع مکالماتشان حول محور "دیگران" می*چرخد. تقریبا دو سوم محتوای گفت*وگوهایی که بین انسان*ها صورت می*گیرد در مورد افرادی است که در جمع حضور ندارند.
کودکان در حیاط مدرسه، همکاران هنگام نوشیدن قهوه و همسایگان در حین رفت و آمد روزمره، همگی به این موضوع می*پردازند و با هم بحث و مشورت می*کنند. هم زنان و هم مردان در تمام مراحل تاریخ و در همه فرهنگ*ها همین طور برخورد می*کرده*اند.
بدگوئی و پشت سر دیگران حرف زدن در همه جوامع معمولا خصلتی ناپسند محسوب می*شود، اما گاهی اوقات می*تواند تأثیری سازنده نیز همراه داشته باشد. روانشناسان و پژوهشگران علم تکامل در سالهای اخیر در جریان بررسی*های مختلف متوجه شده*اند که بدون وجود گفت*وگو درباره دیگران که ظاهرا سطحی و بیهوده به نظر می*رسد، جوامع نمی*توانند به بقای خود ادامه دهند. با وجود اینکه محتوای این مکالمات معمولا بسیار پیش*پاافتاده است، اما اهمیت زیادی دارد.
راب ویلر (Robb Willer)، روانشناس از دانشگاه کالیفرنیا اعتقاد دارد که حرف*های به اصطلاح "خاله*زنکی" تنها محدود به بدگوئی نمی*شود، بلکه همچنین تعیین*کننده معیار*های اخلاقی و ارزش*های فرهنگی در جامعه است.
نیاز به اطلاع*رسانی درباره برخورد غیرعادلانه
راب ویلر با کمک همکارانش در جریان یک کار پژوهشی، رفتار گروهی از افراد داوطلب را هنگام مشاهده بازی بین دو نفر مورد بررسی قرار دادند. یکی از دو بازیکن همواره خلاف قوانین بازی عمل می*کرد. مشاهده برخورد بازیکن متخلف باعث می*شد که ضربان قلب داوطلبان تند شود. هنگامی که به داوطلبی اجازه داده می*شد که به بازیکن دیگر با کمک یادداشتی در مورد تقلب بازیکن متخلف هشدار دهد، آنگاه ضربان قلب او نسبت به دیگران سریع*تر به حالت عادی برمی*گشت.
داوطلبان نیز خود پس از اتمام پژوهش می*گفتند که حین مشاهده بازی، "غیبت کردن" آنها را آرام می*کرده است. بسیاری از آنها گفتند که حتی حاضر بودند مبلغی بپردازند تا اجازه داشته باشند برخورد اشتباه یک بازیکن را به اطلاع دیگری برسانند. بازیکنان نیز از این اطلاع*رسانی بهره*مند می*شدند، زیرا نسبت به برخورد غیرعادلانه بازیکن متخلف آگاه می*شدند.
پژوهشگران احتمال می*دهند که ظاهرا یکی از انگیزه*های غیبت کردن کمک به دیگران است. ویلر می*گوید: «ما وقتی که قصد داریم از سودجوئی جلوگیری کنیم، نباید احساس عذاب وجدان داشته باشیم.»
تمایل به کسب نظر مثبت دیگران در مورد خود
سالهاست که دانشمندان تلاش می*کنند از طریق بررسی*های مختلف دریابند که کلا چرا این کشش برای کمک کردن در داوطلبان به وجود می*آید، حتی زمانی که خود نفعی از شرایط نمی*برند؟
مانفرد مینیسکی Manfred Miniski، مدیر بخش زیست*شناسی تکاملی در موسسه ماکس پلانک در این باره می*گوید: «اهمیت خوش*نام بودن برای افراد در جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است.» او می*افزاید: «به طور مثال من در ایستگاه قطار جای خود را در صف به فردی غریبه می*دهم. دیگران این صحنه را می*بینند و از برخورد من تعریف می*کنند. به این ترتیب بعدا من خود از شهرت خوبی که کسب کرده*ام بهره خواهم برد.»
در وقع می*توان صحبت کردن درباره دیگران را به عنوان ابزاری دید برای دست*یابی به خوش*نامی در جامعه
انسان*ها در موقعیت*های مختلف برای ارتباط برقرار کردن با هم از هر فرصتی استفاده می*کنند و در بیشتر مواقع موضوع مکالماتشان حول محور "دیگران" می*چرخد. تقریبا دو سوم محتوای گفت*وگوهایی که بین انسان*ها صورت می*گیرد در مورد افرادی است که در جمع حضور ندارند.
کودکان در حیاط مدرسه، همکاران هنگام نوشیدن قهوه و همسایگان در حین رفت و آمد روزمره، همگی به این موضوع می*پردازند و با هم بحث و مشورت می*کنند. هم زنان و هم مردان در تمام مراحل تاریخ و در همه فرهنگ*ها همین طور برخورد می*کرده*اند.
بدگوئی و پشت سر دیگران حرف زدن در همه جوامع معمولا خصلتی ناپسند محسوب می*شود، اما گاهی اوقات می*تواند تأثیری سازنده نیز همراه داشته باشد. روانشناسان و پژوهشگران علم تکامل در سالهای اخیر در جریان بررسی*های مختلف متوجه شده*اند که بدون وجود گفت*وگو درباره دیگران که ظاهرا سطحی و بیهوده به نظر می*رسد، جوامع نمی*توانند به بقای خود ادامه دهند. با وجود اینکه محتوای این مکالمات معمولا بسیار پیش*پاافتاده است، اما اهمیت زیادی دارد.
راب ویلر (Robb Willer)، روانشناس از دانشگاه کالیفرنیا اعتقاد دارد که حرف*های به اصطلاح "خاله*زنکی" تنها محدود به بدگوئی نمی*شود، بلکه همچنین تعیین*کننده معیار*های اخلاقی و ارزش*های فرهنگی در جامعه است.
نیاز به اطلاع*رسانی درباره برخورد غیرعادلانه
راب ویلر با کمک همکارانش در جریان یک کار پژوهشی، رفتار گروهی از افراد داوطلب را هنگام مشاهده بازی بین دو نفر مورد بررسی قرار دادند. یکی از دو بازیکن همواره خلاف قوانین بازی عمل می*کرد. مشاهده برخورد بازیکن متخلف باعث می*شد که ضربان قلب داوطلبان تند شود. هنگامی که به داوطلبی اجازه داده می*شد که به بازیکن دیگر با کمک یادداشتی در مورد تقلب بازیکن متخلف هشدار دهد، آنگاه ضربان قلب او نسبت به دیگران سریع*تر به حالت عادی برمی*گشت.
داوطلبان نیز خود پس از اتمام پژوهش می*گفتند که حین مشاهده بازی، "غیبت کردن" آنها را آرام می*کرده است. بسیاری از آنها گفتند که حتی حاضر بودند مبلغی بپردازند تا اجازه داشته باشند برخورد اشتباه یک بازیکن را به اطلاع دیگری برسانند. بازیکنان نیز از این اطلاع*رسانی بهره*مند می*شدند، زیرا نسبت به برخورد غیرعادلانه بازیکن متخلف آگاه می*شدند.
پژوهشگران احتمال می*دهند که ظاهرا یکی از انگیزه*های غیبت کردن کمک به دیگران است. ویلر می*گوید: «ما وقتی که قصد داریم از سودجوئی جلوگیری کنیم، نباید احساس عذاب وجدان داشته باشیم.»
تمایل به کسب نظر مثبت دیگران در مورد خود
سالهاست که دانشمندان تلاش می*کنند از طریق بررسی*های مختلف دریابند که کلا چرا این کشش برای کمک کردن در داوطلبان به وجود می*آید، حتی زمانی که خود نفعی از شرایط نمی*برند؟
مانفرد مینیسکی Manfred Miniski، مدیر بخش زیست*شناسی تکاملی در موسسه ماکس پلانک در این باره می*گوید: «اهمیت خوش*نام بودن برای افراد در جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است.» او می*افزاید: «به طور مثال من در ایستگاه قطار جای خود را در صف به فردی غریبه می*دهم. دیگران این صحنه را می*بینند و از برخورد من تعریف می*کنند. به این ترتیب بعدا من خود از شهرت خوبی که کسب کرده*ام بهره خواهم برد.»
در وقع می*توان صحبت کردن درباره دیگران را به عنوان ابزاری دید برای دست*یابی به خوش*نامی در جامعه
