راسته: کرفسسانان
تیره: چتریان
سرده: Trachyspermum
گونه: T. ammi
نام علمی
Trachyspermum ammi
زنیان ( اجوان، نانخواه ) گیاهی است علفی ، یکساله و بی کرک به ارتفاع ۳۰ تا ۹۰ سانتی متر (کمتر از یک متر ) پر شاخ و برگ ، که به حالت خودرو در نواحی شرقی هند، ایران و مصر می روید.
علاوه و در نواحی مذکور و نقاط مختلف پرورش می یابد. برگهائی با پهنک منقسم به بریدگی های نازک و ظریف و گل ها با گلبرگ هایی به رنگ سفید و کوچک و همچنین مجتمع به صورت چتر مرکب دارد. اشعه چتر آن کوتاه دارای طول نسبتاً مساوی و منتهی به براکته های باریک در محل اتصال به یکدیگر است میوه اش کوچک بیضوی به رنگ قهوه ای مایل به زرد و دارای بوئی شبیه تیمول و دارای طعمی تند و نافذ که به اندازه و شکل کرفس دارویی بوده ، اما طعم آن متفاوت است و بر روی میوه آن ۵ خط طولی نخی شکل ( نازک ) به رنگ روشن تر و دو نوع تار نازک تک سلولی مشاهده می شود به طوریکه بعضی از آنها کوتاه و مخروطی و برخی دیگر دارای یک قسمت متورم در انتها می باشند قسمت مورد استفاده این گیاه میوه ی آن است که زنیان نیز نامیده می شود. در کتب طب سنتی با نامه های انیسون بری و کمون حبشی آورده شده.
این گیاه در بلوچستان با نام هندی آن " اجوان " و همچنین " اسپرکال " می شناسند . توجه شود در برخی مدارک طب سنتی برای گیاه بادیان رومی نیز نام زنیان را می برند که با گیاه زنیان متفاوت می باشد
تیره: چتریان
سرده: Trachyspermum
گونه: T. ammi
نام علمی
Trachyspermum ammi
زنیان ( اجوان، نانخواه ) گیاهی است علفی ، یکساله و بی کرک به ارتفاع ۳۰ تا ۹۰ سانتی متر (کمتر از یک متر ) پر شاخ و برگ ، که به حالت خودرو در نواحی شرقی هند، ایران و مصر می روید.
علاوه و در نواحی مذکور و نقاط مختلف پرورش می یابد. برگهائی با پهنک منقسم به بریدگی های نازک و ظریف و گل ها با گلبرگ هایی به رنگ سفید و کوچک و همچنین مجتمع به صورت چتر مرکب دارد. اشعه چتر آن کوتاه دارای طول نسبتاً مساوی و منتهی به براکته های باریک در محل اتصال به یکدیگر است میوه اش کوچک بیضوی به رنگ قهوه ای مایل به زرد و دارای بوئی شبیه تیمول و دارای طعمی تند و نافذ که به اندازه و شکل کرفس دارویی بوده ، اما طعم آن متفاوت است و بر روی میوه آن ۵ خط طولی نخی شکل ( نازک ) به رنگ روشن تر و دو نوع تار نازک تک سلولی مشاهده می شود به طوریکه بعضی از آنها کوتاه و مخروطی و برخی دیگر دارای یک قسمت متورم در انتها می باشند قسمت مورد استفاده این گیاه میوه ی آن است که زنیان نیز نامیده می شود. در کتب طب سنتی با نامه های انیسون بری و کمون حبشی آورده شده.
این گیاه در بلوچستان با نام هندی آن " اجوان " و همچنین " اسپرکال " می شناسند . توجه شود در برخی مدارک طب سنتی برای گیاه بادیان رومی نیز نام زنیان را می برند که با گیاه زنیان متفاوت می باشد