maxin
Well-known member
وجود خون در ادرار به دو صورت می تواند باشد:
1. خونشاشی میکروسکوپیک: یعنی این که با چشم قابل رؤیت نمی باشد و فقط در آزمایش ادرار و با میکروسکوپ تشخیص داده می شود.
2. خونشاشی آشکار: یعنی این که قرمز شدن یا تیره شدن رنگ ادرار با چشم هم قابل رؤیت است. البته تغییر رنگ ادرار علل دیگری مثل بعضی از داروها، غذاها هم می تواند داشته باشد. لذا حتی در این موارد هم حتما بایستی وجود خون در ادرار با آرمایش نیز تائید شود. خونشاشی واضح معمولا بعث بروز ترس در بیمار شده و او را سریعا به اورژانس و بیمارستان یا مطب پزشکان می کشاند.
خونشاشی را هرگز نباید نادیده گرفت واز کنار آن بی اهمیت گذشت و در بزرگسالان حتما باید از نظر بدخیمی ها و سرطان بررسی شوند.
نکاتی که در خونشاشی باید به آن دقت شود عبارتند از:
1. خونشاشی میکروسکوپیک است یا آشکار؟
2. آیا همرا با درد است؟
3. آیا دفع لخته هم وجود دارد؟
4. در صورت دفع لخته آیا لخته ها شکل خاصی دارند؟ بطور مثال آیا لخته ها کرمی شکل هستند؟
نکته مهم دیگر که در تشخیص منشاء احتمالی خونریزی کمک می کند زمانی است که خون در ادرار دیده می شود:
1. اگر فقط ابتدای ادرار خونی باشد منشاء آن معمولا مجرای ادرار یا همان پیشابراه است. این حالت خیلی نادر بوده و معمولا ناشی از التهاب است.
2. اگر تمام ادرار خونی باشد به احتمال زیاد منشاء آن مثانه، حالب ها یا کلیه ها می باشد. این حالت شایع ترین نوع خونشاشی است.
3. اگر خون فقط در انتهای ادرار دیده شود معمولا ناشی از التهاب در گردن مثانه یا پروستات می باشد.
همانطور که گفته شد خونشاشی،به ویژه در افراد بزرگسال، بایستی به عنوان نشانه ای از بدخیمی تلقی شود مگر این که خلاف آن ثابت شود لذا این افراد حتما باید از بلافاصله توسط ارولوژیست بررسی شوند. بهتر است بدانید شایع ترین علت خونشاشی در افراد بالای 50 سال سرطان مثانه است.
در افرادی که دچار خونشاشی می شوند انجام اقدامات زیر توصیه می شود:
1. عکس برداری از سیستم ادراری
2. انجام سیتولوژی 3 نوبته ادرار
3. سیستوسکوپی (نوعی آندوسکوپی مثانه و مجرای ادراری با دستگاه و دوربین می باشد)
1. خونشاشی میکروسکوپیک: یعنی این که با چشم قابل رؤیت نمی باشد و فقط در آزمایش ادرار و با میکروسکوپ تشخیص داده می شود.
2. خونشاشی آشکار: یعنی این که قرمز شدن یا تیره شدن رنگ ادرار با چشم هم قابل رؤیت است. البته تغییر رنگ ادرار علل دیگری مثل بعضی از داروها، غذاها هم می تواند داشته باشد. لذا حتی در این موارد هم حتما بایستی وجود خون در ادرار با آرمایش نیز تائید شود. خونشاشی واضح معمولا بعث بروز ترس در بیمار شده و او را سریعا به اورژانس و بیمارستان یا مطب پزشکان می کشاند.
خونشاشی را هرگز نباید نادیده گرفت واز کنار آن بی اهمیت گذشت و در بزرگسالان حتما باید از نظر بدخیمی ها و سرطان بررسی شوند.
نکاتی که در خونشاشی باید به آن دقت شود عبارتند از:
1. خونشاشی میکروسکوپیک است یا آشکار؟
2. آیا همرا با درد است؟
3. آیا دفع لخته هم وجود دارد؟
4. در صورت دفع لخته آیا لخته ها شکل خاصی دارند؟ بطور مثال آیا لخته ها کرمی شکل هستند؟
نکته مهم دیگر که در تشخیص منشاء احتمالی خونریزی کمک می کند زمانی است که خون در ادرار دیده می شود:
1. اگر فقط ابتدای ادرار خونی باشد منشاء آن معمولا مجرای ادرار یا همان پیشابراه است. این حالت خیلی نادر بوده و معمولا ناشی از التهاب است.
2. اگر تمام ادرار خونی باشد به احتمال زیاد منشاء آن مثانه، حالب ها یا کلیه ها می باشد. این حالت شایع ترین نوع خونشاشی است.
3. اگر خون فقط در انتهای ادرار دیده شود معمولا ناشی از التهاب در گردن مثانه یا پروستات می باشد.
همانطور که گفته شد خونشاشی،به ویژه در افراد بزرگسال، بایستی به عنوان نشانه ای از بدخیمی تلقی شود مگر این که خلاف آن ثابت شود لذا این افراد حتما باید از بلافاصله توسط ارولوژیست بررسی شوند. بهتر است بدانید شایع ترین علت خونشاشی در افراد بالای 50 سال سرطان مثانه است.
در افرادی که دچار خونشاشی می شوند انجام اقدامات زیر توصیه می شود:
1. عکس برداری از سیستم ادراری
2. انجام سیتولوژی 3 نوبته ادرار
3. سیستوسکوپی (نوعی آندوسکوپی مثانه و مجرای ادراری با دستگاه و دوربین می باشد)